PCE-inflatie, hoe deze wordt berekend en waarom de Fed er de voorkeur aan geeft

Inhoud

• Core PCE-inflatie
• Hoe het wordt berekend
• PCE-prijsindex versus CPI
• De door de Fed geprefereerde maatstaf voor inflatie
• Waarom de Core PCE-prijsindex opnieuw is gedefinieerd

Het PCE-inflatiepercentage is de prijsindex voor persoonlijke verbruiksuitgaven. Het meet prijsveranderingen voor huishoudelijke goederen en diensten. In mei 2020 waren de prijzen 0,5% hoger dan vorig jaar, volgens het rapport over persoonlijk inkomen en uitgaven.

Verhogingen van de PCEPI waarschuwen voor inflatie, terwijl dalingen duiden op deflatie. Het wordt ook wel de PCE-prijsindex, de PCEPI en de PCE-deflator genoemd.

Core PCE-inflatie

De PCE-prijsindex meet ook de kerninflatie. Het is exclusief vluchtige olie-, gas- en voedselprijzen. In mei 2020 waren de kernprijzen 1,0% hoger op jaarbasis.

De grondstoffenmarkten bepalen de olieprijs, die vervolgens de gasprijzen en vervolgens de voedselprijzen beïnvloeden. Wanneer handelaren verwachten dat vraag of aanbod van olie verandert, speculeren ze op olieprijzen. De sterkte van de dollar heeft ook invloed op de olieprijzen. De kernprijsindex PCE verwijdert die volatiliteit en geeft een nauwkeurig beeld van de reële inflatie. Het rapporteert over alle soorten inflatie.

Hoe het wordt berekend

Het Bureau of Economic Analysis schat de PCE-prijsindex elke maand. Het gebruikt dezelfde gegevens die een kwartaalrapportage over het bruto binnenlands product opleveren. Maar dit rapport meet de productie. De PCE-prijsindex meet consumentenaankopen. Hoe zet de BEA het BBP-rapport om naar de PCE-prijsindex?

Ten eerste schat de BEA hoeveel er wordt verbruikt op basis van de BBP-gegevens van leveranciers. Dat omvat de verzendingen van fabrikanten, inkomsten voor nutsbedrijven, servicebonnen en commissies voor effectenmakelaardij. Vervolgens voegt het invoer toe. Vervolgens worden de exporten en voorraadwijzigingen afgetrokken om de hoeveelheid te bepalen die beschikbaar is voor binnenlands verbruik. De BEA verdeelt het resultaat over binnenlandse kopers. Het baseert dit op handelsbrongegevens, Census-gegevens en enquêtes over het gezinsinkomen.

De laatste stap is het omrekenen van de prijzen, die nog steeds de producentenprijzen zijn, naar de door de consument betaalde eindprijs. De BEA baseert de prijzen op de Consumentenprijsindex. De PCE-prijsindex omvat schattingen uit andere prijsbronnen. Het voegt de kosten van winstmarges, belastingen en transportkosten toe. Dat maakt het iets breder gebaseerd. De BEA bevat gegevens van de economische tellingen van het Census Bureau, de rekeningen voor internationale transacties en verschillende overheidsinstanties. De prijs voor voedsel dat op de boerderij wordt verbouwd en gegeten, is bijvoorbeeld afgeleid van het ministerie van landbouw of de USDA. De marge van de dealer voor gebruikte auto's en vrachtwagens wordt rechtstreeks overgenomen van de National Auto Dealers Association.

Aangezien het BBP-rapport driemaandelijks is en de PCE-prijsindex maandelijks wordt geschat, moet de BEA nog verder inschatten om het gat te dichten. Het doet dit met behulp van het maandelijkse verkooprapport. Ook werkt het BEA elke 10 jaar al zijn berekeningen bij met behulp van gegevens van de US Population Census.

PCE-prijsindex versus CPI

De PCE-prijsindex is de minder bekende inflatiemaatstaf. Meer mensen zijn bekend met de consumentenprijsindex. Wat is het verschil? De PCE-index maakt gebruik van gegevens uit het BBP-rapport en bedrijven. De CPI is ontleend aan enquêtes onder huishoudens die zijn uitgevoerd door het Bureau of Labor Statistics. Het onderzoekt 14.500 gezinnen en de 23.000 bedrijven die ze bezoeken. De BLS verzamelt prijzen voor 80.000 gebruiksartikelen. De CPI omvat omzetbelastingen, maar geen inkomstenbelastingen. Meer informatie over de CPI-enquête staat op de BLS-website.

De PCE-prijsindex verzamelt gegevens over een aantal verschillende soorten goederen en diensten dan de CPI. De PCE-prijsindex telt bijvoorbeeld de gezondheidszorg die wordt betaald door de door de werkgever gesponsorde ziektekostenverzekering Medicare en Medicaid. De CPI telt alleen medische diensten die rechtstreeks door consumenten worden betaald.

Ten tweede gebruiken de PCE-prijsindex en de CPI verschillende soorten formules om prijsveranderingen te berekenen. De CPI-formule rapporteert eerder grote prijsschommelingen in benzine. De PCE-berekeningen egaliseren deze prijsschommelingen. Dat maakt de PCE minder vluchtig dan de CPI.

De door de Fed geprefereerde maatstaf voor inflatie

In januari 2012 verklaarde de Federal Reserve tijdens haar maandelijkse bijeenkomst van het Federal Open Market Committee dat ze de PCE-kernprijsindex als haar belangrijkste maatstaf voor de inflatie zou gebruiken.

Als het kerninflatiepercentage gedurende een langere periode hoger is dan het door de Fed nagestreefde inflatiecijfer van 2%, zal de Fed maatregelen nemen om inflatie te voorkomen. De eerste verdedigingslinie is het verhogen van de Fed Fund-rente. Maar het heeft veel andere tools.

De Fed gebruikt het kerninflatiecijfer omdat de voedsel-, olie- en gasprijzen zo snel bewegen, vooral in de lente en zomer. De tools van de Fed hebben veel tijd nodig om te werken.

Waarom de Core PCE-prijsindex opnieuw is gedefinieerd

In juli 2009 herdefinieerde de BEA wat was opgenomen in de kernprijsindex van PCE. Het bevat nu prijzen voor restaurantmaaltijden en voedsel voor huisdieren. Hoewel dit nog steeds voedingsmiddelen zijn, is de BEA opnieuw geclassificeerdrestaurant maaltijden ondervoedseldiensten endierenvoeding onderhuisdieren. De BEA beschouwt de prijzen van restaurantmaaltijden en diervoeding als minder volatiel dan de voedselprijzen in supermarkten. Dat geldt met name voor verse groenten die over grote afstanden vervoerd moeten worden. Hun prijzen variëren samen met de prijs van olie en gas. De veranderende prijzen van diervoeding en restaurantmaaltijden weerspiegelen nog steeds de werkelijke onderliggende inflatie-trends.